Το όνομα της Κορώνης προήλθε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα το οποίο βρέθηκε κατά την εκσκαφή των θεμελίων για τα τείχη, σύμφωνα με μια αρχαία λαϊκή παράδοση.
Αναφέρεται πως «Κορώνεια» ήταν το αρχικό της όνομα και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη, με τόπο καταγωγής τη βοιωτική Κορώνεια.
Οι ντόπιοι, όμως, είχαν πρόβλημα στο να συνηθίσουν το όνομα του οικισμού τους. Αυτό είχε ως απόρροια να το μετατρέψουν σε Κορώνη.
Εδώ τοποθετείται η μεσσηνιακή αρχαία Ασίνη και ταυτίστηκε με την ομηρική Αίπεια, μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας υποσχέθηκε στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου. Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία κ.α που το επιβεβαιώνουν.
Από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα η Κορώνη γνώρισε μεγάλη ακμή και μαζί με τη Μεθώνη αποτελούσε λιμάνι κλειδί για το εμπόριο από και προς την Ανατολή. Όσο η Κορώνη όσο και η Μεθώνη ήταν ευρέως γνωστές με την ονομασία τα “μάτια της Βενετίας” στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στη συνέχεια, κατά τον 19ο αιώνα η άνθηση της οικονομίας της συνεχίστηκε με συνέπεια να αποτελεί κέντρο εμπορίου και βιοτεχνίας. Ακόμα και σήμερα στέκεται αρχοντικά στη κορυφή του οικισμού το κάστρο της πόλης. Το κάστρο της Κορώνης, στη νοτιοανατολική άκρη του Μεσσηνιακού κόλπου, είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο από όλα όσα υπάρχουν στην Πελοπόννησο.
Η γεωγραφική της θέση είναι σε κομβικό σημείο. Ανέκαθεν οι κάτοικοι της έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο διαμετακομιστικό εμπόριο. Το μεγάλο της ύψος και η επιφάνεια της αποτελούν τον ιδανικό συνδυασμό για οχύρωση, προσφέροντας όσο το δυνατό μεγαλύτερη ασφάλεια.